„ვისთვისაც ეკლესია არ არის დედა, მისთვის ვერც ღმერთი იქნება
მამა"
როდესაც უფალი თავად შეგვაგონებს: თქუენ ხართ ხართ მარილნი ქუეყანისანი (მთ.
5,13), როდესაც მცნებად გვიდებს, ვიყოთ უბოროტონი და უმანკონი და ამასთან მეცნიერნი
(მთ. 10,16), ყველაზე ჯეროვანი ხომ არ იქნება, საყვარელნო ძმანო, გავითვალისწინოთ
ვერაგი მტრის ხრიკები, გულითადად მოვინდომოთ და თვალგაფაციცებულებმა წინასწარ
ამოვიცნოთ ისინი, გავექცეთ მათ, რათა ჩვენ, ვინც შევიმოსეთ ქრისტე - სიბრძნე მამა
ღმერთისა, არ აღმოვჩნდეთ იმდენად უგუნურნი, რომ არ გავუფრთხილდეთ საკუთარ
ცხონებას?! ამრიგად, არ უნდა გვეშინოდეს ისეთი დევნისა, როცა თავს დაუფარავად
გვესხმიან და ლამობენ ღვთის მონათა შემუსვრასა და დამხობას - სადაც საფრთხე
აშკარაა, იქ გაფრთხილება იოლია; როგორც კი მომხდური თავის ზრახვას გამოააშკარავებს
სულიც წინასწარ განეწყობა მასთან საბრძოლველად. გაცილებით მეტად უნდა გვეშინოდეს და
ვუფრთხოდეთ მტერს, რომელიც ფარულად მოიპარება, მშვიდობისმყოფელად მოგვაჩვენებს თავს
და გვაცდუნებს, იდუმალი გზებით შეუმჩნევლად შემოსრიალდება - ვითარცა მცურავი ანუ
გველი [*] მარად ასეთია მისი ბოროტება - ფარული, ცბიერი თვალთმაქცობით აცდუნებს
ადამიანებს! ასე შეაცდინა მან სამყაროს არსებობის დასაწყისში უმანკო სულები,
რომლებმაც გაუფრთხილებლად და იოლად დაუჯერეს მის
ალერსიან, პირფერობით სავსე სიტყვებს! თავად უფლის გამოცდაც კი სცადა - ფარულად
მიადგა მას, რათა მოულოდნელად დასხმოდა თავს და ეცდუნებინ
ყოველი
ადამიანი ადრე თუ გვიან ფიქრობს სიკვდილზე, მაშინ, როცა ავადმყოფობს, როცა
უბედური შემთხვევა ეწვევა და ხშირად სრულიად უმიზეზოდაც. ყველას კარგად
აქვს გაცნობიერებული, რომ სიკვდილი ოდესმე მასთანაც მივა. მართლმადიდებელი
ეკლესია მოგვიწოდებს, რომ ქრისტიან ადამიანს სიკვდილის არ ეშინოდეს.
სიკვდილი ადამიანის სიცოცხლეს მარადიულობის მოლოდინით, მოვალეობისა და
პასუხისმგებლობის გრძნობით ამდიდრებს. ადამიანი მუდმივ მზადყოფნაში უნდა
იყოს, რადგან მან არ იცის, როდის მოუწევს ღვთის წინაშე წარდგომა. თუ რა
არის სიკვდილი და რას ნიშნავს სხეულებრივი და სულიერი სიკვდილი, წმინდა
იოანე ღვთისმეტყველის სახელობის ტაძრის დეკანოზი, მამა გიორგი (სხირტლაძე)
გვესაუბრება.
– მამაო, ადამიანის ერთ–ერთი საფიქრალი სიკვდილია. ზოგჯერ მთელი ცხოვრება ძრწიან მისი მოლოდინით.
–
ადამიანის ცხოვრებაში არსებობს ორი ყველაზე მთავარი, იდუმალი და თრთოლვის
მომგვრელი მოვლენა – დაბადება და სიკვდილი. ამასთან, სიკვდილი უფრო ძლიერ
განცდებთან არის დაკავშირებული. სიკვდილს ჩვენი ცხოვრების ყოველ ნაბიჯზე
ვხვდებით. სიკვდილი, ისევე როგორც სიცოცხლე, ყოველთვის ჩვენ გვერდით არის.
რადგან დავიბადეთ, უნდა მოვკვდეთ კიდეც. მიწიერ არსებათაგან სიკვდილი
მხოლოდ ადამიანს აფიქრებს. ცხოველი თავის სიცოცხლეს ისე ატარებს, რომ არც
კი ეჭვობს სიკვდილის არსებობას, ამიტომაც მხოლოდ წუთიერი საზრუნავით არის
მოცული. ის არ კითხულობს, თუ რატომ არსებობს სამყარო ან რა ემართებათ იმ
ქმნილებებს, რომლებიც უჩინარდებიან პირისაგან მიწისა.
სხდომის თავმჯდომარე – ილია II – სრულიად საქართველოს კათოლიკოს– პატრიარქი
სხდომის მდივანი – გრიგოლი (ბერბიჭაშვილი) –
ფოთისა და ხობის მიტროპოლიტი
სხდომის თანამდივნები - ნიკოლოზი (ფაჩუაშვილი) - ახალქალაქისა და
კუმურდოს მიტროპოლიტი
საბა (გიგიბერია) - ხონისა და სამტრედიის
მიტროპოლიტი
სინოდის სხდომას ესწრებოდნენ:
I. 2011 წლის 5 ივლისს საქართველოს პარლამენტის მიერ მიღებულ იქნა კანონი
სამოქალაქო კოდექსში ცვლილებების შეტანის შესახებ (დანართი #1). სინოდის
სხდომაზე გამოითქვა საერთო უკმაყოფილება იმასთან დაკავშირებით, რომ,
მიუხედავად კონსტიტუციური შეთანხმებით გათვალისწინებული ვალდებულებისა,
კანონის მიღება მოხდა საქართველოს საპატრიარქოსთან და საზოგადოებასთან
წინასწარი კონსულტაციების გარეშე, რაც საქართველოს ეკლესიის სასულიერო
პირთა და მრავალრიცხოვანი მრევლის მღელვარების მიზეზი გახდა. შექმნილ
ვითარებასთან დაკავშირებით წმიდა სინოდმა იმსჯელა და
დ ა ა დ გ ი ნ ა:
1. საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესია საქართველოს კონსტიტუციის და
საერთაშორისო თანამეგობრობის მიერ საყოველთაოდ აღიარებულ ნორმებზე
დაყრდნობით აცხადებს, რომ საქართველოში მცხოვრები ყველა რელიგიური
აღმსარებლობის ადამიანი, ისევე როგორც რელიგიური გაერთიანებები, თანასწორია
კანონის წინაშე. რელიგიური აღმსარებლობების თავისუფლება არ არის
დამოკიდებული იმაზე, თუ რომელ რელიგიურ გაერთიანებას ეკუთვნის საქართველოს
ესა თუ ის მოქალაქე. საქართველოს კონსტიტუციითა და კონსტიტუციური
შეთანხმებით, რომლებიც ქართველი ხალხის ნებას გამოხატავს, საქართველოს
სამოციქულო ავტოკეფალური მართლმადიდებელი ეკლესიის განსაკუთრებული
სამართლებრივი სტატუსი არ ზღუდავდა სხვა რელიგიურ გაერთიანებათა
აღმსარებლობის თავისუფლებასა და კანონის წინაშე თანასწორობას.
2. მიემართოს საქართველოს ხელისუფლებას:
ა) მომავალში რელიგიასთან დაკავშირებული კანონპროექტებისა და სხვა
ანალოგიური საკითხების განხილვისას წინასწარი კონსულტაციები გაიმართოს
საქართველოს საპატრიარქოსთან, რათა, აღნიშნული თემის სიფაქიზიდან და
სპეციფიურობიდან გამომდინარე, თავიდან იქნას აცილებული შესაძლო
გართულებები.
ბ) დაიწყოს სამთავრობო მოლაპარაკებები ჩვენი ქვეყნის ფარგლებს გარეთ
არსებულ საქართველოს საპატრიარქოს ეპარქიების სტატუსსა და ქონებრივ
საკითხებთან დაკავშირებით.
გ) სახელმწიფომ გაააქტიუროს თავისი საქმიანობა საქართველოს ფარგლებს გარეთ
არსებული ქართული ეროვნული და სულიერი კულტურის ძეგლების
მოვლა–პატრონობასთან დაკავშირებით.
დ) საქართველოს სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობისა და ეკლესიის
ავტოკეფალიის დაკარგვის შემდეგ სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობის
აღდგენამდე განხორციელებული რელიგიური პოლიტიკა და სხვა ქმედებები
აღიარებულ იქნას უკანონოდ.
ე) შეიქმნას კომისია, რომელიც მონიტორინგს გაუწევს კონსტიტუციური შეთანხმებით გათვალისწინებული ვალდებულებების შესრულებას.
3. წმიდა სინოდი მოუწოდებს სასულიერო პირებს და მრევლს სიმშვიდისკენ და,
მიუხედავად მღელვარების მიზეზებისა, თავი შეიკავონ ყოველგვარი თვითნებური
ქმედებებისგან და გააძლიერონ ლოცვა ერის ერთობისა და მშვიდობისათვის.
II. წმიდა სინოდმა მოისმინა მოხსენება სრულიად საქართველოს
კათოლიკოს–პატრიარქის ანტონ II (ბაგრატიონი) ცხოვრებისა და მოღვაწეობის
შესახებ და
გ ა ნ ა ჩ ი ნ ა:
სრულიად საქართველოს კათოლიკოს–პატრიარქი ანტონ II აღიარებულ იქნას
წმინდანად და ეწოდოს მრავალვნებული ანტონ II, სრულიად საქართველოს
კათოლიკოს–პატრიარქი და მისი ხსენება დაწესდეს 21 დეკემბერს (ახალი სტილით 3
იანვარი).
ასევე დაიწეროს წმიდანის ხატი და შეიქმნას შესაბამისი საღვთისმსახურო განგება.
III. წმიდა სინოდმა იმსჯელა სასულიერო პირთა მიერ ზნეობრივი ნორმების დარღვევის ფაქტებზე და
გ ა ნ ა ჩ ი ნ ა:
შეიქმნას ზნეობრივი ნორმების დარღვევათა შემსწავლელი კომისია შემდეგი შემადგენლობით:
1. სამთავისისა და გორის მიტროპოლიტი ანდრია (გვაზავა)
2. გარდაბნისა და მარტყოფის ეპისკოპოსი იაკობი (იაკობიშვილი).
სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქის განცხადება ჩვენი
ეკლესიისთვისაც და, საერთოდ, ხალხისთვისაც სრულიად მოულოდნელად საქართველოს
პარლამენტმა 1 ივლისს პირველი მოსმენით მიიღო კანონი რამდენიმე რელიგიური
ორგანიზაციისთვის საჯარო სამართლის იურიდიული პირის სტატუსის მინიჭების
შესახებ და მისი მეორე მოსმენა სავარაუდოდ ხვალისთვის, 5 ივლისისთვის
იგეგმება. საზოგადოებისათვის ცნობილია, რომ მართლმადიდებელი ეკლესიის
სტატუსი და კონსტიტუციური შეთანხმება წლების განმავლობაში იყო ფართო
განხილვის საგანი და მას საერთაშორისო ექსპერტიზაც ჩაუტარდა. თავის მხრივ,
ეკლესია არასოდეს წასულა წინააღმდეგი და ყოველთვის მხარს უჭერდა
საქართველოში არსებული სხვა რელიგიებისადმი სტატუსის მინიჭებას და მათი
უფლებების განხორციელებას, მაგრამ ამ პროცესს სათანადო გაგრძელება არ
მოყოლია, ანუ ხელისუფლების მხრიდან არ შექმნილა მრავალმხრივი სახელმწიფო
კომისია, სადაც საკითხი იქნებოდა შესწავლილი და შეჯერებული. უნდა
აღინიშნოს ისიც, რომ სხვა სახელმწიფოებში არც ქართული მართლმადიდებლური
ტაძრების საკუთრების და მოვლაპატრონობის საკითხი არ დასმულა დღემდე და არც
ჩვენი ეკლესიის სტატუსის განხილვა არ დაწყებულა. ამის ფონზე, სრულიად
გაუგებარია ჩვენი ქვეყნის პარლამენტის მიერ ესოდენ მნიშვნელოვანი
დოკუმენტის მიღება საჯარო განხილვის გარეშე და ასეთი დაჩქარებული წესით.
მიგვაჩნია, რომ აუცილებელია შეჩერდეს კანონის მიღების პროცედურა (მეორე და
მესამე მოსმენა) და აღნიშნულ საკითხზე გაიმართოს საჯარო დებატები (თუნდაც
ტელევიზიის პირდაპირ ეთერში), რათა ჩამოყალიბდეს საერთო-საზოგადოებრივი
აზრი და მოხდეს კონსესუსი მართლამადიდებელ ეკლესიასთანაც, რადგან ქვეყნის
მოსახლეობის უდიდესი უმრავლესობა მართლმადიდებელი ქრისტიანია. ჩვენს
მოქალაქეებს კიდევ ერთხელ შევახსენებთ, რომ ეს საკითხი არის
უმნიშვნელოვანესი, რადგან იგი არსებითად განსაზღვრავს სახელმწიფოს მოწყობის
ძირითად პრინციპებს.
სხდომის თავმჯდომარე – ილია II – სრულიად საქართველოს კათოლიკოს– პატრიარქი
