|
"უფალმა ეკლესიაში სიყვარულით მომიყვანა და არა განსაცდელით"
მამა კონსტანტინე: "უფალმა ეკლესიაში სიყვარულით მომიყვანა და არა განსაცდელით"
"წლების
წინ ვერავინ წარმოიდგენდა, რომ მე დღეს სასულიერო პირი ვიქნებოდი.
რადიკალურად, 180 გრადუსით შემოვტრიალდი და დავადექი უფლის გზას. მეტ
სასწაულს ნამდვილად არ ვეძებ და არც ველოდები. ჩემ გარშემო ძალიან ბევრი
სასწაული ხდება, მაგრამ მადლობა უფალს, ჩემთვის ჩემი ცხოვრების ამგვარი
ცვლილება ყველაზე უპირატესია", – გვიამბობს, კუკიის სასაფლაოზე მდებარე
წმინდა ნინოს სახელობის ტაძრის წინამძღვარი, დეკანოზი კონსტანტინე
ლეკიშვილი. იგი დიდ სიყვარულს ატარებს. მისი ინტერვიუც ამის დასტურია.
– მამა კონსტანტინე, როგორ გახსენდებათ საკუთარი თავი სასულიერო
მოღვაწეობის დასაწყისში და დღეს როგორ აფასებთ თქვენ მიერ არჩეულ გზას?
– პირველ რიგში, მადლობა მინდა შევწირო უფალს, რომ ღირსი
გამხადა ამ დიდი მსახურებისა, ვმადლობ საქართველოს კათოლიკოს–პატრიარქს,
ილია ||–ს, ვის მიერაც ვარ ხელდასხმული. და ასევე, ოჯახის წევრების
ჩათვლით, მადლიერებას გამოვხატავ ყველა იმ ადამიანის მიმართ, ვინც გვერდში
დამიდგა ჩემი ცხოვრების რადიკალურად შეცვლის ჟამს. შემიძლია აღვნიშნო, რომ
ის სიყვარული და პირველი ემოციები, რაც ჩემს სასულიერო პირად კურთხევას
ახლდა, ახლა, ერთგვარად, დამჯდარ ფერებშია. პირველ პერიოდში უფრო მეტი
ემოცია მქონდა. რაც დრო გადის, ნელ–ნელა, როგორც ღვინო იწრიტება, ილექება
და ღვინდება, ჩემი სასულიერო ცხოვრების გზაც ამგვარ ცვლილებებს განიცდის.
უფრო მეტად შევიგრძნობ მღვდელთმსახურების მადლს. ანუ როდესაც ლიტურგია
აღესრულება, ვგრძნობ, თუ რამხელა მადლი და წყალობაა ის, რომ მე, როგორც
უფლის ხელში ერთ–ერთი დამხმარე იარაღი, ვდგავარ საკურთხეველში და ვასრულებ
იმ დიდ საიდუმლოებას, რასაც წირვა, ანუ სულიწმინდის გადმოსვლა ჰქვია.
ჩემთვის ეს, მართლაც დიდი ბედნიერებაა. ახლა გაცილებით მეტად ვაცნობიერებ
იმას, თუ რას ნიშნავს მღვდლობა.
|
| |